Qalbigu waa sanduuq xasuus iyo dareen xambaarsan; si kastaba, midna lama oga waxa uu qarsoon yahay. Marka qaar, wuxuu noqon karaa mid farxad badan, hase yeeshee, sidoo kale wuxuu noqon karaa mid xanuun iyo murugo buuxdhaafiyay. Sidoo kale, qof walba oo aad la kulanto, qalbigu wuxuu sido sheeko u gaar ah—mid laga yaabo in aan la fahmin ama aan la dareemin, laakiin ay qoto dheer u taabtay noloshiisa.
Waxaan ahaa qof ay nolosha wax badan tustay—jacayl, lumis, rajo, iyo niyad-jab. Marka laga hadlayo maalin maalmaha ka mid ah, waxaan la kulmay qof qalbigeyga gilgilay, mid indhahaygu jeclaadeen, codkeedu naftayda dejiyey. Si kastaba, waxaan dareemay in qalbigaygu u guuray iyada.
Intaa ka dib, way ila qososhay, way ila sheekaysatay, wax walba oo aan rabay way ila wadaagtay, “illaa” aan si buuxda qalbigayga gacanteeda ugu dhiibay.
WALI CID MA LAAADAAGTAY
Laakiin jacaylku ma ahan mid mar walba qurux badan. Waxaa laga yaabaa in qalbigu jebi karo, sidoo kale, in riyadu mararka qaar noqon karaan kuwo aan rumowin. Maalin maalmaha ka mid ah, qofkii aan jeclaa waxay iigu timid kelmad aanan filayn: “‘Ma sii wadi karayo.
” Isla markaas” kama hadal celin, wax su’aal ahna ma weydiin, sababtoo ah waxaan dareemay in kelmaddaas ay ku filan tahay in ay burburiso riyidii aan dhistay..
Waxaan fahmay in qalbi walba uu leeyahay qiso. Qof walba oo aad la kulanto, waxaa suurtagal ah in uu xanuun qabo, murugaysna yahay, laakin uu dhoolla-caddeeyay. In kastoo aan murugooday.
haddana waxaan bartay in noloshu ay socoto, in qalbigu bogsado, in maalmo cusub ay yimaadaan, iyo in jacaylku mar kale imaan karo–xataa haddii uu waqtigu qaato.
Waxaa laga yaabaa in adiguba aad leedahay qiso kuu gaar ah.
mid xanuun leh ama mid farxad leh, “laakiin” waxa muhiimka ah.
waa in aan garano in qalbi walba oo aan la kulano uu sido wax u gaar ah. Mararka qaar, waa murugo, marka qaarna waa rajo—hase yeeshee, dhammaantood waa sheekooyin u baahan in la ixtiraamo.
